Architektura sklepu

Architektura sklepu musi być dopasowana do stylu sklepu i jego wizerunku. Projekt zewnętrzny sklepu określa charakter jego wyglądu, co decyduje o pierwszym wrażeniu klienta, który zbliża się do sklepu. Na to wrażenie wpływają również:

• wykorzystane materiały,
• styl architektoniczny,
• barwy,
• faktura ścian zewnętrznych,
• oświetlenie,
• wystawy,
• oznakowanie.

Rozmiary sklepu mają ogromne znaczenie dla detalisty, ponieważ:

• określają operacyjne pole działania,
• wyznaczają granice wielkości asortymentu jaki można efektywnie zaprezentować,
• wpływają na ocenę klientów stylu sklepu, a zatem jego wizerunku.

Układ decyduje o podziale całkowitej powierzchni sklepowej na poszczególne obszary sprzedaży.

Projekt układu powinien:

• ułatwiać ruch klientów w sklepie,
• umożliwić osiągnięcie wymaganego natężenia ruchu,
• gwarantować efektywną ekspozycję wszystkich produktów,
• maksymalnie wykorzystać dostępną powierzchnię, uwzględniając przy tym rodzaj sklepu, asortyment oraz wymogi bezpieczeństwa i ochrony.

Najczęściej stosowane układy oparte są na 3 schematach:

Siatkowy – zwykle stosowany w supermarketach; takie układ wykorzystuje szereg długich mebli ustawionych równolegle, tworząc wyspy do których dostęp jest tylko na dwóch końcach – przez co, klienci poruszają się wzdłuż przewidywanych tras.

Zalety:

• dobre wykorzystanie powierzchni,
• niskie koszty efektywne,
• dobra kontrola nad ruchem klientów,
• dość znaczna przelotowość,
• dobra ekspozycja asortymentu.

Wady:

• dość ograniczone doświadczenie związane z zakupem / dla klientów,
• trudności z efektywną obsługą klienta i stosowaniem osobistych metod sprzedaży / dla detalisty

Swobodny – charakterystyczny przede wszystkim dla centrów handlowych, zwłaszcza dla sklepów z ubraniami. W takim układzie można zróżnicować umeblowanie (półki przy ścianach, wieszaki, stoły wystawowe, gabloty). Dostęp do wszystkich części sklepu jest łatwy.

Zalety:

• wzbogacenie doświadczeń związanych z zakupem / daje kupującym większą swobodę poruszania się,
• łatwa i efektywna obsługa klienta,
• sprzedaż osobista.

Wady:

• utrudniona kontrola nad ruchem klientów,
• ograniczona przelotowość,
• słabe wykorzystanie powierzchni,
• dość ograniczona możliwość ekspozycji asortymentu,
• wysoki koszt eksploatacji.

Butikowy – np. Ikea – tzw. Tor wyścigowy. Sklep dzieli się na obszary sprzedaży, w których lokuje się określone kategorie produktów. Meble służące do ekspozycji są dobrem do konkretnej kategorii produktu. Układ butikowy jest odpowiedni dla sprzedawców detalicznych prowadzących sprzedaż produktów, których zakup wymaga spedzenia jakiegoś czasu w punkcie jego zakupu.